Indie Rock & Stuff

klaudia

do mnie też Very Happy

grazie:)

Bojda

Nastepny wokal, ktory kojarzy mi sie z Davidem Byrnem.
Ale bardzo dobrze mi sie kojarzy. Very Happy

girlinhawaii

tak btw.
to television jest amerykanskim zespolem
wiec jakis zdolny mod
powinien go dla formalnosci przeniesc Smile

Biały Liść

tak wiec ja ufajac Girl na slowo jako ze zespolu nie znam
przenosze:]

mrtchn

Dalem dupy...

matinee

sune_rose

A mnie tam najbardziej się podoba 'See No Evil', kawałek rozwalajacy.

girlinhawaii

tom curtian-GENIALNE
see no evil-zaraz wlączę Smile

twilite kid · Wysłany: Śro 21:13, 15 Mar 2006 Temat postu:

cała płyta marquee moon jest fantastyczna
zna ktoś inne ich albumy? jakie są?

- · Wysłany: Nie 16:41, 19 Mar 2006 Temat postu:

solowe verlaine'a są fajne.

x

znam dopiero połowę, ale już jest genialne - dźwięki elevation momentami przywołuja mi brzmienie floydów z ich Animals - co ciekawsze obie płyty (Marquee moon i animals ) są z tego samego roku.
coś czuję, że nyc zbliża się coraz szybciej do mnchstr`u i boję się ze w moim odczucie moze go niedługo przeskoczyć.

I fell right into the Arms of Venus de Milo

ps. może dizeki takiej dużej dawce nowego jorku pokocham talking heads, bo póki co, ich 'tylko' lubię.

czołgaj się

Marquee Moon dobrze słucha się w tramwajach.

Marquee Moon

Television zawsze trochę kojarzyło mi się ze Stone Roses. W tym sensie, że obydwa bandy nagrały taki debiut, że mało kto potrafi chociaż zbliżyć się do poziomu tych albumów. Dzieła kultowe, legendarne, 'musisz znać, musisz mieć'. Niestety potem zespoły te trochę sie pogubiły, przygniecione rozmiarem swoich debiutów. Na następną płytę The Stone Roses przyszło czekać kilka dobrych lat. Television co prawda wydali Adventure rok po Marquee Moon, ale, ale... To nie jest zły album, ale jest sporym rozczarowaniem po takiej dawce zajebistości, jaką była Marquee. Dwa najciekawsze songi z tej płyty, Foxhole i Careful, powstały gdzieś w okolicach 1975 roku, przed Marquee. To o czymś świadczy niestety. Regres jest spory, choć nadal jest to album przynajmniej przyzwoity.

x

udało mi się w końcu ściagnać cały album i go przesłuchać.
muzyka fantastyczna. głos verlaine`a podobny bardzo do Byrne`a - leniwy jakby na siłę, z ziewem gdzieś przy przeciaganiu. do tej pory mistrzem dla mnie w tym fachu był pan z echo and the bunnymen oraz patti smith. wokalista TV przebił go o głowę(z patti jednak nie jest tak do końca).
jeszcze jeden szczegół odnośnie jego głosu. nie czytając tekstów, nie znając angielskiego, można dojśc do wniosku, że jego śpiew jest jakby wołaniem o pomstę do nieba, ostatnim oddechem: wiele w nim uczucia, jęku, czasem fałszywej nuty, ale mimo, że został obdarzony tymi walorami nie jest w stanie powalić kolegów odpowiedzialnych za instrumentarium.
a muzyka , nie wokal tv jest poziomu wielkiego. nigdy nie użyłbym dwóch słow - punk i progresja razem. tu jednak tych słow nie, że można, ale nalezy użyć. tytułowy kawałek rozwija się od fenomenalnego, chwytliwego dźwięku gitarki by potem przemienić się w hardrockowy wojaż, z odcieniem 'artyzmu wielkiej szóstki' (ok 6-ej minuty zaczyna się odlot).

jeszcze warto wspomnieć o friction - czyżby ten utwór był hymnem, peanem na cześc patti smith? sposób akcentowania, chórek, i przeliterowanie F-R-I-C-T-I-O-N - przypomina GLORIĘ jak nic.

Marquee Moon