Indie Rock & Stuff

Arru · Dołączył: 12 Mar 2007 Posty: 34 Przeczytał: 0 tematów Skąd: sam's town

Słyszał ktoś o nich może?
jak nie to zapodam linka na myspace:
[link widoczny dla zalogowanych]
taki band z pogranicza undergroundu, coś dla fanów brmc i velvet underground.
Jak dla mnie jeden z lepszych debiutów ubiegłego roku (płyta passover)

Piotr

nie znałem ich wcześniej
twórczość kojarzy mi się ogólnie z wieloma wykonawcami
ale ogólnie wrażenie jest pozytywne
bardzo mi się podoba
przysłucham się bliżej płytce ...

sHavo

Późno już by słuchać, zrobię to jutro... to głupie, ale kiedyś w Poznaniu widziałem taki bus z kapelą weselną o tejże samej nazwie Very Happy

Marquee Moon

Spoko jest ta ich płyta. Trochę już jej nie pamiętam, ponieważ słuchałam jakiś czas temu, jeszcze w zeszłym roku, i to tylko kilkakrotnie, a później jakieś inne rzeczy wpadły do odtwarzacza. Raczej pozytywne wrażenie zostało, chociaż do killera to jednak trochę brakuje.

twilite kid · fun blame monster Dołączył: 06 Mar 2006 Posty: 1594 Przeczytał: 0 tematów

Marquee Moon

Ha, nawet sobie dzisiaj odsłuchałam tę płytę ze dwa razy. I podtrzymuję opinię.
Razi mnie początek tej płyty - dwa pierwsze utwory oparte na mega ciężkim riffie gitarowym. Niby klimatyczne, mocne uderzenie, ale jednak nie lubię jak ktoś mi bez zapowiedzi zrzuca 16 ton na głowę. Im dalej jednak tym lepiej, utwory przestaje prowadzić przede wszystkim gitara, ale często to perskusja i bas wychodzą na pierwszy plan, a gitara dogrywa takie trochę cięte riffy, albo przynajmniej odrobinę lżejsze. Za każdym razem kiedy płyta ucieka do post-punkowych wzorców robi się o ciekawiej.

Własciwie do Empire włącznie bywa fajowo, spadek formy wyczuwam natomiast w okolicy Better off alone i Bloodhounds on my trail - jakoś tak z nich wyłazi ten Teksas, ale być może to tylko moje subiektywne skrzywienie. Ktoś inny równie dobrze umieści to po stronie pozytywów. Ale to wszystko przestaje być ważne, kiedy słyszy się Call to Arms. Taka rewelka na sam koniec!

Jeszcze in plus: świetny, przykuwający uwagę wokal - najczęściej w nieco w curtisowskim duchu monotonny i obojętny, ale są momenty kiedy wchodzi na wyższy rejestr i wtedy pojawia się emocja na emocji.

Wszystko niby ok, ale tak mi się zdaje, że jakbym tę płytę wzięła w discmanie na miasto, to wyglądałoby to mniej więcej tak: minuta, skip, półtorej minuty, skip, dwie minuty, skip. i tak dalej. Dla mnie pozycja do słuchania w domu. Od czasu do czasu. I jeśli ma się jeszcze coś do roboty poza konsumpcją albumu.

sune_rose

Za plecami wydali owy album, jeszcze nie sprawdziłem, ale zapowiada się nieźle.

The Black Angels- Directions To See A Ghost [2008]
[link widoczny dla zalogowanych]