Indie Rock & Stuff

sHavo

O co chodzi? Z tej recenzji wynika jedynie chyba to jakoby bloc party zabiło recenzentowi psa i teraz się mści... Jaki k***a brak autentyzmu? Jakie udawanie? Brak słów po prostu... Jesli to nie jest plyta roku to co nią będzie? Takiego refrenu jak w Prayerze jeszcze tym roku nie wydano, Song For Clay to jest najlepszy kawałek tego roku, a Hunting For Witches ma najlepszy riff... kocham takie recenzje w których 2,5 stawia ktoś bo coś jest cienkie i już, uzasadnień nie trzeba.,.. żal...

godfather

temu kto to pisal chyba nigdy

Tristan

GDY ROZUM ŚPI, BUDZI SIĘ KRYTYK

podręcznikowy przykład tego, jak nagła i niewytłumaczalna potrzeba zjebania kogoś/czegoś bierze górę na rozsądkiem

girlfromipanema

tak głupia ta recenzja, że nawet mnie nie zdenerwowała ;]

jagódka

może i głupia, ale trochę jest w tym prawdy.

godfather

w ktorym momencie np?

Tristan

[atak śmiechu]

jagódka

godfather

dla mnie to jeden z najpiekniejszych momentow tego roku, bo bloc party, moim skromnym zdaniem, wspaniale sie obronili ta plyta.

Tristan

jak wyżej

Mardy

Marquee Moon

girlfromipanema

napisałam przed chwilą posta i skasowałam, bo chciałam się odnieść nie tylko do recenzji, ale i do płyty, a przed chwilą myślałam, że nie mam czasu ;]

jest w tym trochę racji, co porcys.com zarzuca "A Weekend In The City". tzn. rozumiem, że z powodu podanego przez Marquee Moon płyta może się nie podobać albo przynajmniej, że to może w niej denerwować. tylko jest to pomnożone kilkakrotnie i podane w niestrawnej dla mnie formie. sama nie wiem, może to wina braku obiektywizmu, ale czyta mi się źle jak screenagers ;] choć z drugiej strony, oni czasem tak pięknie potrafili jeździć po płytach, które uwielbiam, że sama mało nie płakałam ze śmiechu. dlatego wciąż uważam, że ta recenzja jest głupia.
z innej strony- o tej na screenagers.pl też powiedziałam m/w to samo, a jak beznadziejna by nie była, przynajmniej po środku. i już sama zastanawiam się co bym chciała od recenzentów, skoro akceptuję, że coś może drażnić, że może im się nie podobać tak jak mi.
ale po chwili zastanowienia, o ile mogę zgodzić się z 6, to z 2.5 mi naprawdę ciężko Wink

a obie recenzje zostały napisane jakoś tak, że mi tylko niesmak pozostał.

żeby nie było, żadna płyta we mnie tak nie zamieszała w tym roku i wciąż jest na samej górze. mimo, że odkąd pierwszy raz się nią zachwycałam usłyszałam tyle świetnych albumów, nie mogę przestać. trafiła w dobry moment, naprawdę potrafię znaleźć niesamowite momenty i lubię te proste teksty, które niektórym przeszkadzają. ale miałam chwilę, kiedy mogłabym napisać o niej wiele złego, kiedy wydała mi się taka nadęta właśnie. minął szybko, ale wtedy, czując się trochę zrobiona w balona (bo to nie były pierwsze przesłuchania), też mogłabym rozmawiając z kimś czy pisząc, zabrzmieć jak frustratka.

Tristan

Girlfromipanema ma rację

od siebie mogę dodać, że recenzja pozostawia wrażenie, jakby autor tak się zachwycił błyskotliwymi sformułowaniami, które mu przyszły na myśl, gdy zabrał się do pisania, że zapomniał przesłuchać płytę
przesada, przekonanie o własnej nieomylności i zgryźliwość robią tu za głębię refleksji
brakuje natomiast odpowiedzi na podstawowe pytania, które powinien sobie zadać recenzent: dlaczego tak? jaki efekt chciał osiągnąć autor płyty? itd.

godfather

sam poczatek plyty - song for clay
poczatke, sposob, w jaki to wszystko sie rozpedza, gniotacy riff.... trzeba byc ignorantem albo naprawde mocno sie uprzec zeby nie dac sie temu porwac
a hunting for witches, a swietne singlowe the prayer
recenzenci to szmaty sa jednak czasem...