Indie Rock & Stuff

mrtchn

Wyobrazcie sobie najbardziej ekscytujace new romantic, mase cieplych klaiwszy, przestrzeni i wysoki wokal. Gary Numan.

poti

Właśnie zauważyłam go na Twojej plejliscie i sama chciałam ruszyć o nim temat.. Moim zdaniem jest fenomenalny - klimatyczna muzyka plus niesamowity wizerunek. Aż muszę go odgrzebać z czeluści mojego dysku :)

girlinhawaii

tak, ale w malych ilosciach.

-

lubię go. the pleasure principle jest cudne.
ale warto też przesłuchać living ornaments. zwłaszcza '81.
no i jeszcze telekon.

Marquee Moon

matinee

Co prawda przesłuchałam tylko The pleasure Principle, ale wiem już na pewno, że jego głos działa mi na nerwy, więc na razie na tym kończę znajomość z tym panem, może kiedyś...

Marquee Moon

The Pleasure Principle to chyba ogólnie średni wybór, lepsze są Telekon* i Replicas moim skromnym zdaniem, co i tak nie zmienia faktu, że płyty Numana jako takie uważam za dosyć przeciętne - są nierówne, chwilami monotonne, jako całość nieco irytują (no to teraz musze uważać, żeby mnie jakiś numanoid nie dorwał). Za to momenty miewa bardzo ciekawe i na przykład The Collection czy jakiegokolwiek zbioru singli słucha się wyśmienicie. A takim tripem cars-down in the park-are friends electric to już na pewno nie pogardzę.
No, ale jak głos nie podchodzi, to nie ma rady. Wink

Chociaż trip polecam mimo wszystko. Very Happy

* Hmm, chyba jednak dochodzę do wniosku, że The Pleasure... jest jednak lepsze od Telekonu, chociaż musiałabym sobie odświeżyć te płyty.

matinee

Monotnia. To dobre słowo odnośnie The pleasure Principle. Coś, czego nie potrafię dokładnie nazwać, pojawia się w więkoszości utworów na tej płycie.
Z konkretów - np. początek Observer jest niemal identyczny jak ten Cars. W ogóle mam wrażenie, jakby najpierw powstał ten jeden utwór, Cars, a później na jego bazie reszta albumu.

Trip wypróbuję, ale wokal, musisz przyznać, może irytować. Kojarzy mi się ze zdesperowaną żabką;p

Marquee Moon