Indie Rock & Stuff

Lady

Skrzaty za komodami?

x

no co....

Johnny99

Nie mówię, że źle toleruję patos, ale Disintegration to jednak dla mnie zbyt duża dawka.

czołgaj się

x

to mozesz mi odesłać.każda forma szantażu jest dobra ,mimimi Very Happy

x

The Glove było zespołem powstałym ze współpracy pomiędzy Robertem Smithem (The Cure), a Stevenem Severinem (Siouxsie and the Banshees). Grupa wydała tylko jeden oficjalny album, „Blue Sunshine”, na którym wokalnie udzielała się Jeanette Landray. W 2007 roku ukazała się reedycja tego krążka, zawierająca bonusową płytę z wersjami demo piosenek, zaśpiewanymi przez Roberta Smitha.
Podczas nagrywania „Blue Sunshine” Robert i Severin zawarli pakt: „Było to niewypowiedziane przeświadczenie, że powinniśmy nagrać ten album z pomocą tak wielu różnych narkotyków, jak tylko się da.” - mówił lider The Cure. LSD było ich ulubioną substancją.

Nazwa ich jedynego albumu pochodzi od jednego z horrorów klasy B, które ciągle oglądali w mieszkaniu Severina - był to też wyjątkwo mocny rodzaj LSD

dobra akcja ; ) i dobrze to brzmi.

zjem ci chleb

przesłuchałem "4:13 dream" kilkakrotnie i nic z tej płyty nie pamiętam. wygląda na to, że to jeden ze słabszych albumów w wykonaniu the cure, zresztą podobnie jak wcześniejszy. ostatnio panowie zatracili gdzieś swoją umiejętność do tworzenia chwytliwych melodii...

czołgaj się

no, to lepiej - teraz będą bardziej indie Laughing

przemek

[link widoczny dla zalogowanych] - recenzja "4:13 Dream"

Teenage Jesus · Dołączył: 07 Cze 2008 Posty: 91 Przeczytał: 0 tematów

Niedawno przeczytałam w jakiejś gazecie, że Bobek i spóła nagrali nową płytę. Muszę przyznać, że mialam niezły ubaw. A i recenzja była niczego sobie.

Gringo

Dostałem dziś w swoje łapy "4:13 Dream" i w sumie nie jest tak źle, chociaż większej podniety też nie wywołuje. Co najmniej połowy kawałków słucha się całkiem przyjemnie, co jednak nie zmienia faktu, że za nagranie takiego gniota, jakim jest "Freakshow" Smith powinien się smażyć w piekle.

Gość

dla mnie ta płyta jest jak najbardziej na plus, pierwszy numer odsyła do najlepszych tradycji openerowych typu Plainsong i dalej przez resztę krążka słyszę całą historię the cure z zupełnei nowymi elementami i aktualnym brzmieniem. dla mnie jeden z lepszych albumów. Nawet freakshow w obrębie całości dość dzielnie się broni