Indie Rock & Stuff

Szarlotka

ale co, to tylko ze mną ten eksperyment? ja już się zgodziłam.

Robert123 · Dołączył: 21 Maj 2009 Posty: 10 Przeczytał: 0 tematów

Uwielbiam The Afghan Whigs i Twilight Singers (trochę bardziej AW) a płytka Gentleman to w ogóle geniusz w każdym calu zaczynając od intrygującej okładki a na muzyce, brzmieniu, aranżacji, melodyce, tekstach kończąc. Dla mnie to jeden z albumów naj ever i dziwne, że w zasadzie żadnego sukcesu komercyjnego nie odniosła, a miała ku temu potencjał i czas - 93r. (jak zresztą i pozostałe AW).

Pamietam jak przy okazji koncertu AW w 94r. w Sopocie ukazał sie wywiad w TR z Gregiem Dulli i Johnem Curley'em. John Curley na początku wywiadu, tłumacząc się słowami "najpierw małe śniadanko", ku zaskoczeniu dziennikarza i w jego obecności wypalił działkę haszyszu, po czym przystąpil do odpowiedzi Laughing

godfather

ja sobie twilight singers po lekturze martina edena [ksiazki] prawie cale przerobilem, wczesniej znajac tylko blackberry belle i chyba ona pozostanie moja ulubiona plyta, chocby przez sentyment. przez twilight jeszcze sie przekopuje, szukajac magii, she loves you jest dobre, czasem bardzo dobre.
the killer dzieli i rzadzi.

Robert123 · Dołączył: 21 Maj 2009 Posty: 10 Przeczytał: 0 tematów

Książkę Martin Eden dostałem bardzo dawno temu chyba w prezencie, po czym zapomniałem o niej, przeleżała u mnie gdzieś na półcę ładnych parę lat zanim pierwszy raz ją przeczytałem. Byłem zły na siebie, że miałem w domu taki skarb i tak późno do niego zajrzałem. Najkrócej mówiąc miłość a'la Greg Dulli ukazana w formie prozy. Wspaniała rzecz.

Twilight Singers to w porównianiu do Afghan Whigs, oczywiście upraszczając sprawę, mniej gniewu więcej refleksji. Też super.