Indie Rock & Stuff

sHavo

Hmmm dla mnie to pozostanie najlepszy zespół w historii rocka... i Bitelsi mogą być tym najważniejszym ale to Floydzi mieli najlepsze teksty, pomysły i brzmienie... I dla mnie to nie jest przede wszystkim Wish you Were Here ( które lubie) czy Another Brick In The Wall ( którego część 1 najbardziej lubię), ale przede wszystkim Time, Hey You, Shine On You Crazy Diamond, Brain Damage, Echoes i tak można w kółko wymieniać... ten zespół dał światu tyle genialnej muzyki jak żaden inny...

godfather

wlasnie dlatego najbardziej cenie the wall
tam jak na zadnym innym albumie [moze ciemna strona ksiezyca dorownuje, to jest kwestia kt co lubi] pisoenki smakuja tak samo w jakimkolwiek zestawie jak i kazda z osobna...comfortably numb [solowka gilmoura!] wspomniane przez shavo hey you, in the flesh... mozna tak wymienic kazda piosenke z tej plyty

Marquee Moon

Może być ciekawe:

Syd Barrett i Pink Floyd The Syd Barrett & Pink Floyd Story
dokument
poniedziałek 14.05.2007 TVP Kultura 22:55

Film przedstawiający sylwetkę Syda Barretta, nieżyjącego już członka zespołu Pink Floyd, który był siłą napędową grupy w pierwszych latach jej istnienia. Wywarł duży wpływ na brzmienie zespołu, był autorem tekstów i kompozytorem. Syda Barretta wspominają m.in. członkowie zespołu Pink Floyd: Roger Waters, Nick Mason, Rick Wright, David Gilmour, a także była dziewczyna Syda Libby Chisman, piosenkarz i wykonawca Robyn Hitchcock, gitarzysta grupy Blur Graham Coxon, menedżer Pink Floyd w latach 1966-68 Peter Jenner i producent Joe Boyd.

Piotr

kurde bolek czemu ja nie mam TVP Kultury - zatłukę tych ludzi od beznadziejnej telewizji kablowej Evil or Very Mad

Marquee Moon

Też się tak wkurzałam, ale włączyli w końcu TVP Kultura. Te programy powtarzają, więc za rok pewnie też to będzie lecieć, a Twoja kablówka może już się obudzi. Wink

Kiedyś to było fajniej, bo zawsze można było komuś podrzucić kasetę, żeby nagrał na wideo. Teraz wszyscy powyrzucali magnetowidy, a jeszcze nie są tak nowocześni, żeby sobie kompa pod tv podłączyć i w ogóle ogarnąć to całe oprogramowanie. Okresy przejściowe są najgorsze. : )

A w ogóle to super, że przede wszystkim o Barretcie ten dokument, bo Syd to był gość. Jest taka niezła piosenka I know where Syd Barrett lives Television Personalities. Trochę się zdezaktualizowała. Chociaż z drugiej strony legendy nie umierają.

x

a ja mam to gdzies na płycie... ; )

Marquee Moon

Niezły był ten dokument, dawno żadnego z takim zainteresowaniem nie oglądałam.

Ile utworów nagrali przed The Piper at The Gates of Dawn?
Jest jeszcze coś oprócz See Emily Play, Lucy Leave, Arnold Layne, Candy and a Currant Bun i w ogóle poza tym co jest na Early Singles? Jakieś demówki, cokolwiek? Potrzebuję Barretta. Wink

Gamiks

Julia Dream - pamietam jak sie zachwycalem, chyba najbardziej z wszystkich early

sHavo

Niestety nie dane mi było obejrzeć, więc muszę czekać na powtórki, zwłaszcza z tego względu iż jedynie mała część twórczości z Barretem jest jakoś powszechnie znana...

Marquee Moon

No to ja znam nietypowo Pink Floyd, ponieważ właściwie głównie od strony Barrettowej plus oczywiście single, które kojarzy każdy i film The Wall.

A jak wam leżą solowe płyty Barretta?
Obok rewelacyjnych numerów, jak chociażby Octopus, Golden Hair, Dominoes czy Baby Lemonade, niestety sporo średniaków.
Mimo wszystko lubię. Nawet bardzo.

godfather

Marquee Moon

Słuchałeś dwóch najlepszych, bo dwie tylko wydał. Wink

Jest jeszcze jakaś kompilacja, Opel, i tam zdaje się jest coś ponad te utwory z dwóch płyt, ale nie słuchałam tego.

godfather

mi sie wiecej plyt do sciagniecia pokazywalo:|
whtvr, w kazdym razie te plyty to podobno kamienie milowe jesli chodzi o rock psychodeliczny.

Marquee Moon

Bo jest ogólnie jeszcze kilka kompilacji: Syd Barrett czyli wydane w jednym boxie Barrett i The Madcap Laughs, dwa best of-y, sesje u Johna Peela itp. i Crazy Diamond, czyli znów spakowane razem dwa albumy plus ten Opel zawierający odrzuty i alternatywne wersje utworów. Jak widać na Barretcie można było zarobić.

Czy ja wiem, czy kamienie milowe. W zasadzie 1970 roku psychodela już zdychała, bo przecież złote lata psychodelii przypadały gdzieś na okres 1966-69, potem co zdolniejsi zaczynali kombinować z progiem, a pomniejsze kapele kończyły swój żywot. Barrett z swoimi płytami zamykał rozdział i właściwie kto inny mógł to zrobić jak nie on? W końcu w alternatywnej rzeczywistości przebywał już od dawna. To, w jak kiepskiej był wówczas formie, pokazują chociażby odrzuty zamieszczone na płytkach w ramach bonusów. Aż przykro się tego słucha, dlatego wielkie brawa dla Watersa, Gilmoura i muzyków sesyjnych, że byli w stanie wykrzesać z tego rzeczy naprawdę przyzwoite, a momentami rewelacyjne.

godfather

teraz z kolei glownie pompeje.