Indie Rock & Stuff

KLeSK · Dołączył: 08 Mar 2007 Posty: 70 Przeczytał: 0 tematów Skąd: localhost

w moim przypadku wszystko zaczeło od KoRn-a dziwne wcześniej byłem zwykłym prostym gleniem chodzącym w trepach i dresie po szkole ... zwariowane dźwięki "Freak on a Leash "sprawiły , że załatwiłem sobie jedną płytę Fallow the Leader >> potem następną debiutke KoRn i t d, i t d. Dązyłem z chodząc w coraz to bardziej ostrzejsze brzmienia dochodząc w pewnym momencie do samych Childernów, gdy pewnego dnia przypadkowo znalazłem na jakiejś płytce z mp3 album Pixies - Bossanova a konkretnie kawałek " Where is my mind " i od tego poszło dalej ...

PINK

Freak_lodz

Sneaker pimps - Splinter

RADIOHEAD - KID A

i wszystko bylo inne...

matinee

Nie wiem czy w ogóle słuchałabym muzyki, gdyby nie pamiętny zestaw piosenek od znajomej. Różności tam były, ale pierwszą płytą poznaną dzięki tej składance, była The Libertines i ten momentu uważam za początek znajomości z lepszą odmianą muzyki, tzn. taką, która nie jest obecna w komercyjnych stacjach radiowych, dodać trzeba w Polsce, bo za granicą, zwłaszcza zachodnią, z pewnością jest;)
No.
A obecnie, na zmianę nie tyle gustu, co kierunku w poznawaniu muzyki, wpłynęła płyta The Human League Travelogue. Nastąpiła rewolucja w poglądach odnośnie lat 80tych /zawsze nimi głęboko gardziłam, jako kiczowatymi i nadającymi się do wykreślenia z wszelkiej historii; jakoś nie pomyślałam podczas wygłaszania tych kategorycznych sądów, że się wtedy urodziłam, więc może tak od razu nie wymazywać okresu między 1979 a 1989 rokiem:p/.

Marquee Moon

Gamiks

Prkatycznie wszystko Floydów

evilve

Kid A i pierwsze parę dźwięków EIIRP. Pamiętam to jak dziś: ad. 2005, wracałem z krk pociągiem gdzieś późnym popołudniem, gdy słońce już tylko zostawiło po sobie smugę na niebie (czujecie? hę? ;d), włożyłem nowo zakupiony kompakt do rozklekotanego discmana iiii... boom, jebut, łubudu. Nie ma mózgu. 404, fatal error, no file found. Moje dotychczasowe pojęcie muzyki zostało spoliczkowane.

Jihat

Kiedy byłem bardzo mały, w domu, w zasadzie ciągle w tle było słychać muzykę z radia. Często, kiedy mama gotowała, ja dla towarzystwa siedziałem w kuchni przy stole, stawiałem radio na wprost siebie i puszczałem przypadkową stacje. Tak usłyszałem pierwsze kawałki Offspringa, Green Daya, Oasis, Nirvany, RHCP, Queenu i innych. Przez brata, dużo słuchałem Wilków, Myslovitza i Kazika (bo kogo lepiej puszczać 5-6 letniemu dziecku Very Happy

)...

W końcu przerzuciłem się na telewizor, bo w telewizji puszczano teledyski. Wtedy posypała się lawina nowych-starych-klasycznych zespołów, które widziałem po raz pierwszy i tak sobie słuchałem i słuchałem... i ciągle słucham.

Wreszcie nadszedł czas, kiedy poznałem innych ludzi, którzy słuchali podobnej muzyki co ja, zaczęło się wymienianie kasetami, tak dostałem nagrania Placebo, czy Blura, a nawet Bon Joviego, czy Tiny Turner. Wtedy też dowiadywałem się co nieco o historii, o korzeniach i dorwałem Beatlesów, kiedy mój tata zauważył (wreszcie!) moje zainteresowanie, wyjął z szafki płyty, jakiegoś gazetowego wydawnictwa na "S", Led Zeppelina, Jimiego Hendrixa, Deep Purple, Carlosa Santany (sic!)...

Z półtora, dwa lata temu usłyszałem The Subways, a potem to się posypało...

Gdyby nie ten boom w latach 90., wydawanie "rewolucyjnych" płyt, to nie wiem co by było... Smile

Tristan

Maanam i Heartbreak Hotel - od tego się zaczęło

Bleach i Nevermind - dosłownie spieprzyły mi życie, powiedzmy, że troszkę za bardzo się wczułem

Debut - Babsi wyprowadziła mnie na prostą

mrtchn

Sonic Youth- Goo <- mialem 7 lat i od tego zaczela sie moja przygoda z muzyka gitarowa
Prodigy- Music For The Jilted Generation <- sprawilo, ze zaczalem odrozniac elektornike od techniawy
King Crimson- Red/Pink Floyd- Dark Side Of The Moon <- zaczalem szukac w muzyce czegos wiecej

moglbym tak wymieniac bardzo dlugo, a jestem dopiero w momencie, gdy mialem 11 lat. To moze lepiej wymienie plyty, ktore mialy najwiekszy wplyw na to, czego slucham teraz:

Modest Mouse- The Moon & Antarctica
Afghan Whigs- Gentlemen
Pavement- Crooked Rain, Crooked Rain
Godspeed You! Black Emperor- Lift...
Avey Tare & Panda Bear- Spirit They're Gone...

To tak z grubsza.

czołgaj się

znowu. no dobra.

Guns N Roses - The Spagetti Incident? - to był szok. "O jaaaa, jak wrzeszczą. Ale super."

potem dziura, czyli byle co

Nirvana - In Utero\Nevermind - "a, kurwa pierdolę to wszystko"

The Exploited - Punks Not Dead - " Sex.... AND VIOLENCE"
<Never Mind The Bollocks było wtedy nie do dostania, najwyżej Filthy Lucre Live, Bollocks przywiozłem sobie z Danii i był to wielki rarytas, druga oryginalna płyta CD ever - pierwszą był Incesticide Nirvany>

Świetliki - "Cacy cacy fleischmaschine" - zaczynałem mieć naprawdę własne odkrycia, a nie tam, "weź posłuchaj, fajne"

Homo Twist - "Homo Twist" - objawienie. Polacy tyż umią grać.

pamiętam, jak się zachwyciłem White Blood Cells, o ściągnięcie której poprosił mnie kolega. Taka świeżość, to było coś, bo przedtem była wolna muzyka, a po tym zaczęła się szybka.

Oleś\Trzaska\Oleś - "Mikromusic" - pierwsza własna, prawdziwa płyta jazzowa. Szukałem zgiełku i czegoś odjechanego, czego nikt nie będzie w stanie słuchać. Potem to już poszło z tym jazzem.

Velvet Underground - pierwsza albo trzecia. - jak wpadłem w ciąg, to nie słuchałem nic innego przez dobre kilka miesięcy.

Libertines - Up The Bracket - a to to już przez was Laughing

Happy Junkie

była fascynacja 'In utero', 'Nevermind' i koncertem akustycznym Nirvany. ale dopiero później przyszło prawdziwe uderzenie, to muszę powtórzyć za Synaesthesią: 'Without you I'm nothing' Placebo. po drodze bylo jeszcze kilka innych rzeczy, ale żadnych drastycznych przemian to we mnie nie zainspirowało

Lady

Hey - Fire - przestałam bać się długowłosych Wink

The Doors - The Doors - doszłam do wniosku, że wszystko co wartościowe już dawno zagrano w latach 60. - reszta chuj

Nirvana - Nevermind - doszłam do wniosku, że jednak nie - wszystko co wartościowe umarło wraz z Kurtem Cobainem

Placebo - Without You I'm Nothing - świat jest zły, życie boli, nikt mnie nie rozumie -> chcę umrzeć

The Strokes - Is This It - a może jeszcze nie, bo chyba zaczyna się nowa rockowa rewolucja - ALE W TYM POPIERDOLONYM KRAJU NIKT O TYM NIE WIE!!! Evil or Very Mad

i znów nikt mnie nie rozumie, ale ja wiem lepiej, jestem wybranką losu Very Happy

The Libertines - Up The Bracket - nic już nie będzie takie samo

Bloc Party - Silent Alarm & Klaxons - Myths Of The Near Future - jak wyżej

Marquee Moon

Lady

Odkryłam The Strokes w ten sposób:

1. Viva II pokazała ich jako najnowszą sensację zza oceanu, kiedy grali swój pierwszy koncert w Niemczech na jakimś festiwalu (wydali mi się bezczelni, aroganccy i nietrzeźwi, pomyślałam - kolejni gówniarze rozpuszczeni przez prasę Wink

)

2. klip do Last Nite puszczany w rzeczonej Vivie II (zobaczyłam i pomyślałam: biedni chłopcy, tacy fajni, a nigdy nie odniosą sukcesu Wink

)

3. mieli płytę miesiąca w Musikexpresie

4. na ostatniej stronie Tylko Rocka ukazała się reklama 'Is This It'

5. w następnym numerze był o nich artykuł - i wtedy mnie olśniło, że osoby z punktów 1-5 to jeden i ten sam zespół Laughing

Kasetę kupiłam natychmiast po polskiej premierze (na płytę nie było mnie wtedy stać) - znałam jedną piosenkę. Zanim dojechałam do domu, pożałowałam tego, bo wydawali mi się trochę straszni. Jednocześnie czułam, że czas w moim życiu na nową muzykę. Po paru przesłuchaniach kochałam ich miłością wielką i tak mi zostało do dziś Very Happy

A moje życie zmieniło się całkowicie.