Indie Rock & Stuff

Marquee Moon

Wiadomo, są płyty genialne, są płyty inspirujące, są płyty przyjemne i są też takie, po których przesłuchaniu nic już nie jest takie samo. Wstrząs, po którym mamy ochotę wywalić całą naszą dotychczasową kolekcję płyt, zmienić jadłospis, styl ubierania się, poglądy, pójść w miejsca, do których nie chodziliśmy.

Czyli z cyklu: a mogłam/mogłem być normalnym człowiekiem z idealnie dopracowanym planem na życie, gdyby nie:

Dezerter Jak powstrzymałem III wojnę światową / Sex Pistols Never Mind The Bollocks – to jak strzał prosto w twarz, bo nagle się okazało, że muzykę może robić każdy, absolutnie KAŻDY, a nie tylko smutni panowie w garniturach od Diora albo nafetowane laski, które pieprzą o niczym. I że dobra muzyka to nie tylko to, co puszcza Kaczkowski albo Niedźwiecki.
Włączyłam te płyty i przyszło objawienie - te punki mają rację, a cała reszta jest poje…na. Wreszcie ktoś powiedział głośno to, o czym inni bali się mówić. Bo jeśli jest chujowo, a ludzi traktuje się jak bezmyślne bydło, to nie można siedzieć cicho. Czyli kontestacja na całego – szkoła, praca, policja, Kościół – to instytucje opresyjne. Do tego oczywiście kolczyki, ćwieki, agrafki, za krótkie spodnie potraktowane domestosem, Brytyjka naszyta na fleka – czyli asortyment każdego młodego głupka. Ale przecież każdy może wyglądać tak, jak mu się podoba. I robić to, co mu się podoba, o ile nie włazi komuś w życie. A koncerty to nie tylko to, co oferuje Stodoła, bo można je urządzać bez patronatu i sponsorów – na skłotach albo w lasach. Do it yourself.
No i do dzisiaj nie chcę pracy w żadnym biurze. Nie chcę chodzić w garniturze. Jeździć pełnym autobusem. I pracować pod przymusem. Hey, ho, let’s go.

David Bowie The Rise and Fall of Ziggy Stardust and The Spiders From Mars – Bowie to gość, który pokazał mi, że piosenki mogą być jednak dłuższe niż trzy minuty, a zarazem niekoniecznie wypełnione nadętymi solówkami i bełkotem ludzi, którzy nic nie wiedzą o moim życiu. Pokazał mi, że jednego dnia można być przegiętym kosmitą, a drugiego aroganckim dandysem. Że wszystko może być estetyczne, a im dziwniejsze tym bardziej fascynujące. No i na nowo wzbudził zainteresowanie popkulturą. Miasto, ludzie, Warhol.
I przez Bowiego właściwie poznałam muzykę – bo to pajęcza sieć powiązań. Dotrzesz do wszystkiego – od Lou Reeda, Eno po wywrotowy no wave w postaci Suicide i Liquid Liquid.

godfather

wlasciwie sluchajac radioheada zaczynam sie podejrzliwie przygladac ludziom...

sHavo

System Of A Down- Toxicity... ta płyta zmieniła moje podejście do muzyki... od przesłuchania jej dziele muzykę na tę która jest tworzona z autentyczną pasją, bez kompromisów i na tę, która jest kiepskim produktem w ładnym opakowaniu, tworzoną po to by ktoś to kupił...

bogini

nie powiem nic nowego
modest mouse - the moon and antartica
poczułam się takim malutkim pyłkiem

No one really knows the ones they love
If you knew everything they thought
I bet that you'd wish that they'd just shut up

albo

I could have told you all that I love you
And in the places you go, youll see the place where youre from
I could have told you all that I love you
But in the faces you meet, youll see the place where youll die
I could have told you all that I love you
And on the day that you die youll see the people you met
I could have told you all that I love you
And in the faces you see, youll see just who youve been
I wish I could have told you I love you

zresztą wklejcie tu dowolny fragment płyty i będzie kompletne i ponadczasowe 10.0
życie już nigdy nie będzie takie samo

Ciumok

Myslovitz - Z Rozmyślań Przy Śniadaniu. Wtedy pierwszy raz zacząłem słuchać jakiejkolwiek muzyki - gust tak naprawdę raczej się pogłębiał i rozwijał, nigdy nie słuchałem czegoś, czego mógłbym się wstydzić.

Franz Ferdinand pierwsza płyta, jak Kostrzewa puszczał Take Me Out zacząłem interesować się nowym rockiem.

The Clash - London Calling. Boże, jakie to było zajebiste. W dwa miesiące kupiłem cztery inne płyty Clashów (Cut The Crap nie sżło wtedy kupić).

Latia

deftonesowe 'adrenaline' było dla mnie bodźcem by słuchać 'mojej muzyki' a nie takiej, która jest mi oferowana przez media. od tej pory to ja ustalałam playlistę, nie oni.

the white stripes 'white blood cells' usytuowało mnie tu, gdzie teraz jestem i nadal nie widzę powodu, by tego zmieniać.

Synaesthesia

Cóż innego mogłabym napisać: "Without You I'm Nothing" Placebo. Gdybym nie słuchała tej płyty mając lat piętnaście, pewnie byłabym teraz normalnym, poukładanym, dorosłym człowiekiem, który uśmiecha się dwa razy częściej.
[ale i tak nie żałuję;]

Charlotte

bjork - greatest hits
pierwszy kontakt z bjork i calkowita zmiana gustu muzycznego.

i mniej wiecej w tym samym czasie
massive attack - mezzanine

godfather

nirvana - nevermind
z muzyki... hmm... 'polskiej' do rock n rolla
wdzieczny na cale zycie kuzynowi
dawno temu i na dlugo

the cooper templ clause - kick up the fire and let the flames break loose
melancholijna apokalipsa

pink floyd - the wall
brak okreslen

PINK

Queen - News of the World

wtedy stalem sie świadomym słuchaczem muzyki:)

godfather

mercury Cie uswiadomil, mowisz? Wink

PINK

moze nie pomógł mi w okresleniu tożsamości seksualnej, ale w pewnym sensie tak;)

Mardy

'is this it', 'room on fire', 'fioe'.. Boże, dziękuję Ci za The Strokes!
gdyby nie 'reptilia' oraz 'last nite' zapewne słuchałabym..yyy..czegoś innego Rolling Eyes

. gdyby nie charyzma wokalisty, gdyby nie wyśmienite zdolności członków zespołu, gdyby.. mogłabym tak 'gdybać' przez całą noc.

po prostu:
'is this it' - the strokes.

girlfromipanema

dla mnie też Nevermind. co prawda na krótką chwilę spowodowało tą niezdrową fascynację, jaka często towarzyszy fanom Nirvany, ale potem właściwie w jakiś dziwny sposób zachęciło mnie to wszystko, żeby dalej szukać.
no i jestem, bo już w sumie nie wiem, jak to się wszystko dalej potoczyło ;>

Marquee Moon